#hüzün

Dağlar sinem dağlı senin elinden
Umutta ilaçta sendedir dağlar
Nasıl vurdun beni gönül telinden
Yaslı didelerim kandadır dağlar
Ya çıkar sinene seyran edeyim
Ya eğilip yol ver yâre gideyim
Her taşın mücehver olsa nedeyim
Yarimin gözleri yoldadır dağlar

Gururum katidir hiç boyun eğmez
Dert sınır tanımaz gözleri doymaz
Ağlasam sızlasam kimseler duymaz
Kayalar sırrıma daldadır dağlar

Sığınan canları koymazsın darda
Lokmansın çaresin onulmaz derde
Sinemde tutuşan ateş te kor da
Esip söndürdüğün küldedir dağlar

Selin bedenimden akıtsın derdi
Cenneti Aladır zirvenin ardı
Bilirim saklarsın her kuşu kurdu
Ruhum sana teslim haldedir dağlar

Yaprakların yorgan pınarın şarap
Seni mesken tutmuş bu bahtı harap
Kader örüp durur başıma çorap
İsyanım tutulmaz dildedir dağlar

Senin başın duman benim ki efkar
Kader Ağustos ta yağdırmaz mı kar
Yağdırsa da artık bundan ne çıkar
Efkarım mevsimler aldatır dağlar

Ey fani çareyi arama elde
Dertlerin dermanı sendedir sende
Kimseyle çıkmadın rastladın yolda
Dertlerin dermanı sendedir sende
Derdi bezirgandan satın almadın
Ömrünce dertlere mağlup olmadın
Neler Geldi geçti altta kalmadın
Dertlerin dermanı sendedir sende

Saf özün gücünü özünden alır
Alem güvenini sözünden alır
Türlü nağmeleri sazından alır
Dertlerin dermanı sendedir sende

Güçlüysen gölgene sığınan olur
Muabbet maslahat sağınan olur
Savunma kaleyle dağınan olur
Dertlerin dermanı sendedir sende

Özünde kemlik yok, sözünde hile
Bülbülde bend olur bazı bir güle
Dertler imtihandır sınavdır kula
Dertlerin dermanı sendedir sende

Ey kader dertlerin sıralı bitmez
Döner etrafımda beni terk etmez
Hükmüne gücüne mecalim yetmez
Müebbet mi bilmem kararın senin
Suçumu bir bilsem savunma yapsam
Şu kötü günleri başımdan atsam
Bende mutluluğun ucundan tutsam
Benlik hiç yok mu ki yararın senin

Ah almışsam sığınırım affına
Kolaylık ver belaların deffine
Beni de kat mutluluklar safına
Yok mu hükümünde beratın senin

Dayanır dertlere direnir beden
Acı keder değil beni kahreden
Sevdiklerim benim ahu zar eden
Zormuş bu Dünya da sıratın senin

Doğru yolundan şaşanlar
Diriye kabir eşenler
Gözden gönülden düşenler
Gider daha geri gelmez
Kara geceye koşanlar
Kazıp kuyuya düşenler
Bir de sınırı aşanlar
Gider daha geri gelmez

Bela hazır kul azarsa
Her şeye bühtan yazarsa
Günahsız kalbi üzerse
Gider daha geri gelmez

Cahil kayıbını bilmez
Ömür boyu yüzü gülmez
Gidene yollar tükenmez
Gider daha geri gelmez

Ferhat’ı dağlara salan sen misin?
Mecnun’u divane eden can mısın?
Tahir’in Zühre si gökte Ay mısın?
Kerem’i yandıran ateş gibisin.
Ferhat’ın olaydım ben sizin dağda
Gözlesem yolunu bahçede bağda
Ömür son virajda artık güz cağda
Dertlerime deva ilaç gibisin

Sana yazam diye çözüldü dilim
Göstersen cemalin titriyor elim
Ne büyük lütuf ki kesişmiş yolum
Ömür ağcımda gonca gibisin

Ömür güze vurdu azaldı vade
Kalıcı değilim yalan dünyada
Son ödülüm oldun gönül dünyamda
Son sığınak, çölde vaha gibisin

Şiire ilhamsın bedenim de can
Yaşama sevincim, damarımda kan
Ben yandım harına bu sırra inan
Aşığın dermanı canan gibisin

Nice ömürleri yakmışsın nara
Dert değil beni de çeksinler dara
Gül güzel cemalin benziyor nura
Kılavuz Zühre-i Rahşan gibisin

Şikayeti sana kalem tutan el,
Elimden aldığım hazzı isterim.
Yeter çektirdiğin cevri cefalar,
Yeniden baharı yazı isterim.
Yazı değil ağu döktün kağıda,
Tahammülüm yoktur artık öğüde.
Nolur artık beni de al kayıda,
Ruhu okşayacak sözü isterim.

Haram mı ki bana huzur ve sefa,
Yüklenmez ki kula bu kadar cefa,
Gülmez mi insana kader bir defa,
Az da olsa tadı tuzu isterim.

Kınamayın dost ahbaplar yarenler
Tükendi umutlar hazzım kalmadı
Şahit olsun embiyalar erenler
Çareler tükendi çözüm kalmadı
Haksızsam kemendi boynuma takın
Acınası bir söz, etmeyin, sakın
İstemem ardımdan ağıtlar yakın
Canı savunacak sözüm kalmadı

Gücüm yetmez yazgısına yazıya
Çaresizlik gemi çeker azıya
Kimler kıyar günahsıza kuzuya
Gayri işbu hale dözüm kalmadı

Yaşanan ömürler olmasın heder
İster akıl değin isterse kader
Sen derdi değil de o seni güder
Erken güze döndüm yazım kalmadı

Sevgiyle yumuşar gönüller sözler
Aşık maşuğundan hep sevgi gözler.
Sevgiyle azalır, kıran, kem sözler
Olmadı ki tadım tuzum kalmadı

Yeni yazı desem zamanım mı var
Hayale umuda gümanım mı var
Artık hiç kimseye amanım mı var
Vicdanımda aman sözüm kalmadı

Rotayı rüzgara emanet ettim
Gayri bilinmezin yolunu tuttum
Açarı çok derin ummana attım
Kapandı yaralar sızım kalmadı

Ömrün son çeğreği kendimin olsun
İster dünden beter, ister durulsun
Hesabı kitabı benden sorulsun
Özge suallere sözüm kalmadı

Gözüme bakar da mana sezilmez
Bilinmez hallere name yazılmaz
Yürek paramparça beden ezilmez
Derde düçar oldum yarin elinden
Yerimi kendimi ararım gözde
Bu mana bulunmaz hecede sözde
Gözün cevabına yanarım közde
Bir parça kor oldum yârin elinden

Firdevs-i ala da gül olsan yetmez
Kul olsan kapımda asla kar etmez
Hiçbir söz gerçeğin yerini tutmaz
Sukutu hayalim yârin elinden

Ganimet yazılmış belki ezelden
Cümle mülküm talan oldu neyleyim
Rüyamı hayal mi kabus mu bilmem
Gerçeklerim yalan oldu neyleyim
Bilmezdim gülüşler sahteymiş meğer
Gerçek sevenlerim başını eğer
Bu karanlık günler bir ömre değer
Çeçti devran olan oldu neyleyim

Çekildi kelamlar tükendi sözler
Anlamsız dermansız boş bakar gözler
Yakıyor bağrımı sönmüyor közler
Bu halime gülen oldu neyleyim

Bükülmez polattın tele dönmüşsün
Zamansızca solmuş güle dönmüşsün
Akbeti meçhul yola dönmüşsün
Görmez gözle dalan oldu neyleyim

Geç gelen derslerin olmaz yararı
Veren vermiş alan almış kararı
Çekeceğin varmış sana zararı
Ellerin gözünü sildi neyleyim